De honderd jaar van Lenni en Margot - Marianne Cronin

De honderd jaar van Lenni en Margot is een buitengewoon prachtig verhaal over vriendschap, liefde, verdriet, troost, opgroeien en leven, verteld in 100 schilderijen. Waarom je deze roman móét lezen? Dat zal ik je vertellen...

Het verhaal

Dat het leven kort is, weet de zeventien jarige Lenni Pettersson. In het ziekenhuis leert ze op de afdeling Palliatieve Zorg de drieëntachtig jarige Margot kennen. Een prachtige vriendschap ontstaat en samen delen ze hun geschiedenis en lopen ze nog één laatste keer door hun verleden op een heel bijzondere wijze; ze leggen elk jaar vast op een schildersdoek, samen zijn ze immers 100 jaar. En zo ontstaat er een eeuw aan schilderijen die laat zien wat de waarde van het leven is en hoe belangrijk het is met wie je je leven deelt.

“We willen dat de mensen ons kennen, ons verhaal kennen, dat ze weten wie we zijn en wie we zullen worden. En als we er niet meer zijn, dat ze weten wie we waren.”

Look & Feel

De matte cover van deze roman is opgesierd met verfstreken en een grof gehandletterde titel. Eenvoudig en symbolisch voor het verhaal.

De losse teksten op zowel voor- als achterzijde vind ik echt prachtig. Alleen die veroorzaken al een klein kippenvelmomentje.

Oordeel

Deze bijzondere roman is er een die wat mij betreft op de bestsellerlijst thuis hoort. Zo fenomenaal geschreven!

We leren bij de start direct Lenni kennen door de vanuit haar perspectief geschreven gevoelens. Deze worden zo prachtig en intens beschreven. Omdat ze schrijft vanuit haar eigen perspectief, maar ze haar ziekte niet als zodanig benoemd, moet je als lezer de stadia zelf invullen.

We leren de overige personages ook kennen vanuit het perspectief van Lenni; Margot, haar oudere soulmate in het ziekenhuis, maar ook de ziekenhuispredikant Arthur speelt een belangrijke rol in haar laatste levenshoofdstuk. Zelfs de Nieuwe Zuster met haar onhandigheid en afleidingsmanoeuvres heeft een prachtige rol in haar laatste levensfase.

“Er is echt niets met me aan de hand. Ik ben alleen per ongeluk oud geworden.”

Het boek levert ruimte voor alle emoties: warmte als het gaat om de vriendschappen die ontstaan, de hoop die je soms op een verkeerd been zet, het verdriet om het lot van deze twee mooie dames maar ook heerlijke humor die als een draad door het boek heen loopt. Je zult ook ontroert raken door warme gebaren en net als ik onder de indruk zijn van alle personages en ze in je hart sluiten.

Het verhaal is opgebouwd uit korte verhalen die de schilderijen uitbeelden, afgeronde verhalen. Dat zorgt ervoor dat je het boek op elk moment kan wegleggen. Maar misschien zorgt het er nóg meer voor dat je het boek eigenlijk juist niet wilt wegleggen en het volgende levensverhaal van Lenni of Margot wilt lezen…

Wat een fijne schrijfstijl heeft Marianne Cronin, zonder opsmuk de prachtigste zinnen. Deze roman is zó mooi geschreven,! Als lezer moet je ook aan het werk om gebeurtenissen en emoties een plaatsje te geven in het verhaal. Met een diepe zucht en even flink slikken, zo eindigde ik dit boek. Echt flink onder de indruk.

Kortom: een absolute 5-sterrenaanrader! Eén die een diepe, diepe indruk op je gaat maken: lezen en doorgeven!

Sterren: *****

Specificaties

Uitgever: Ambo|Anthos Uitgevers

Prijs: € 21,99 (paperback) / €12,99 (ebook)

Publicatiedatum: juli 2021

Pagina's: 416

ISBN: 9789026351884

Met dank aan Ambo|Anthos Uitgevers voor het toesturen van een recensie-exemplaar. Dit heeft mijn mening niet beïnvloed.