Opgewekt naar de eindstreep – Hendrik Groen

In dit laatste dagboek van Hendrik Groen volgen we hem in zijn dagelijkse doen en laten. Ondanks het feit dat het hem geenszins meezit en zowel de Corona-pandemie als Alzheimer hem het leven niet makkelijker maken, probeert hij dapper weerstand te bieden.

Het verhaal

Hendrik Groen geeft in zijn dagboek regelmatig verslag van zijn wel en wee tijdens zijn verblijf in zijn nieuwe verzorgingstehuis in Bergen aan Zee. Het dagelijkse leven is niet meer als vanouds nu zijn partner in crime, Evert, er niet meer is en het virus COVID-19 gestaag oprukt. Langzamerhand wordt daarnaast zijn dagelijkse routine meer en meer beheerst door Alzheimer die steeds meer grip op hem lijkt te krijgen.

Zijn steun en toeverlaat is Leonie, die hem zoveel mogelijk op het goede pad probeert te houden. En gelukkig is daar ook zijn jeugdige vriendinnetje Frida, die haar bonus-opa enorm helpt met zijn geliefde hondje: Juf Jansen. Ook de overgebleven leden van Omanido ontmoeten we weer; zij leveren een prachtige verrassing aan Hendrik!

Maar hoe gaat Hendriks leven verder nu alles hem uit de vingers lijkt te glippen? En zal hij inderdaad opgewekt richting die eindstreep kunnen blijven gaan nu het leven hem zo dwars zit?

Look & Feel

Dit derde dagboek heeft de herkenbare, matte cover, maar deze keer zónder de afbeelding van Hendrik… Best wel jammer, want dat maakte hem zo herkenbaar. Ik had dit ook een stukje mooier vinden staan naast de vorige twee delen. Wel zien we het bureau van Hendrik met dagboek en vulpen. Ook Juf Jansen siert de markante groen/wit/zwarte voorzijde. Leuk gedaan!

De roman is een luxe paperback met groene flappen en heeft een fijn lettertype. De hoofdstukken zijn weer prettig kort en ingedeeld in dagen.

“Soms kijk ik terug in de tijd en dan zie ik alleen maar mist”

Oordeel

Ik keek ontzettend uit naar dit laatste boek! Ik ben al sinds het eerste dagboek een groot fan van Hendrik. Sterker nog: ik houd van hem, zoals een grote schare lezers doet. Hij doet mij denken aan mijn lieve vader, die in de herfst van zijn leven ook worstelde met zijn geheugen… Lief, ondeugend, intelligent en positief. En tegelijkertijd hoop ik, dat ik tegen de tijd dat ik zijn leeftijd heb, ook zo in het leven zal staan.

De humor van Hendrik Groen is er een van de puurste soort. Hij is een bron van inspiratie; zijn glas is immer halfvol en zodoende weet hij altijd weer wat moois uit het leven te halen. Zijn belevenissen zijn telkenmale weer verhalen om van te smullen!

Natuurlijk voelde ik hem al aankomen, aangezien het werd verkondigd als het derde en laatste dagboek van Hendrik Groen. Dat beloofde weinig goeds… En inderdaad, dit lijkt een afscheid van Hendrik Groen. Ik wíl helemaal geen afscheid nemen, het voelde haast alsof ik persoonlijk gedag moest zeggen tegen een dierbare vriend. Met een traan heb ik het boek na die gevreesde laatste pagina dan ook weggelegd.

Maar hé, hij heeft mij in al die jaren telkens weer verrast, dus wie weet ligt er nog een dagboek uit het verleden van hem ergens in een kast op zolder op ons te wachten. Neem van mij aan, dat ik dan ook weer aan zijn lippen hang. Tot die tijd: dag lieve, lieve Hendrik, dank voor al je inspirerende gedachtes en mooie, ondeugende, geweldige avonturen! Je bent uniek in je soort en ook met dit dagboek heb je dat weer bewezen. Een dikke 5 sterren voor jou, mijn vriend!

Sterren: *****

Specificaties

Uitgever: J.M. Meulenhoff

Prijs: €20,00

Publicatiedatum: 03-11-2020

Pagina's: 224

ISBN: 9789029094139

Met dank aan uitgeverij Meulenhoff Boekerij voor het toesturen van een recensie-exemplaar. Dit heeft mijn mening niet beïnvloed.