Zoals het leven komt – Michelle Visser
Op haar sterfbed vertelt de moeder van Marlies dat ze van haar dochter heeft gehouden alsof het haar eigen dochter was. Die woorden van haar moeder zetten haar leven in een klap op z’n kop. Een geheim dat ze tijdens haar leven heeft meegedragen zonder te delen. Maar wie zijn haar biologische ouders dan?

Het verhaal
We stappen in het verhaal in 1939 en maken kennis met het echtpaar Herman en Anna Leeflang. De oorlog laat diepe littekens achter als tijdens een bombardement een broer en ouders overlijden, maar ook als een andere broer die betrokken is bij de Stork-staking tegen de Arbeitseinsatz, bloedig wordt neergeslagen. Er is zoveel onrust; Joodse buren verdwijnen en dan wordt Herman opgepakt en afgevoerd om te werken in Duitsland.
2010 - Na het overlijden van haar ouders gaat Marlies op zoek naar roots. Een verborgen familiegeschiedenis brengt haar naar Australië. Daar maakt ze tijdens haar zoektocht kennis met de geschiedenis van vele emigranten die hun geluk na de tweede wereldoorlog elders zijn gaan zoeken.
Zal ze haar zoektocht naar haar bloedverwanten positief kunnen afronden? Leven haar ouders nog, en haar zusje? Zal het ‘waarom’ eindelijk duidelijk worden?
‘Maar in die tijd was er niets, dus je verwachtte ook niets. Je nam het leven zoals het kwam, zo was dat toen’
Look & Feel
Deze paperback bevat een bescheiden, matte cover met warme kleuren waarop een jonge vrouw bij de reling achterom kijkt.
De hoofdstukken wisselen af in tijdsvakken van heden en verleden. Keurig aangekondigd met jaartallen en plaatsen, waardoor het duidelijk lezen is.
Het geheel wordt afgerond met een nawoord van de auteur Michelle Visser.
Oordeel
Michelle Visser heeft een eenvoudige fijne schrijfstijl die makkelijk leest, maar mij een enkele keer iets te eenvoudig is, waardoor ik de aandacht zo nu en dan dreig te verliezen. Even doorlezen en ik zat toch echt in het verhaal. Fijn geschreven; de personages worden goed neergezet en Michelle Visser neemt je helemaal mee in de tijd.
Emoties als verdriet, wanhoop, boosheid of juist machteloosheid: ze komen allemaal aan de orde. Je voelt ze als lezer zelf ook intens bij de diverse karakters van de personages waar we kennis mee maken in deze roman.
Daar waar veel oorlogsromans stoppen, gaat Michelle Visser in deze roman door. Ze weet haar lezer te raken met een voor mij nog enigszins onbekende historie: de na-oorlogse emigraties. Heel interessant en boeiend beschrijft ze hoe de lange tocht naar toekomstig vermeend geluk voor veel emigranten is verlopen. Dat het niet voor iedereen rozengeur en maneschijn bleek, is soms even slikken maar de harde werkelijkheid.
Als afsluiter een persoonlijk nawoord door de auteur; doorgaans lees ik deze en neem ik ze aan voor wat ze waard zijn. Het voelde deze keer echter als een waardevol laatste hoofdstuk waarmee deze historische roman mooi werd afgesloten. Alles viel op zijn plaats, de cirkel was rond.
Niet alleen de diverse bronnen die Visser heeft geraadpleegd komen hier aan bod, maar vooral een prachtig gesprek met haar oma, die de ogenschijnlijk eenvoudige woorden met haar deelde; ‘Maar in die tijd was er niets, dus je verwachtte ook niets. Je nam het leven zoals het kwam, zo was dat toen’. Denk daar maar eens over na, in deze bizarre tijd van haast overweldigende welvaart, waarin we “overal maar iets van moeten vinden”…
Een verrassend mooie historische oorlogsroman die ons meevoert, maar verder gaat waar andere verhalen stoppen.
Sterren: ****
Specificaties
Uitgever: Boekerij
Prijs: € 20,- (paperback) / € 11,99 (ebook)
Publicatiedatum: september 2021
Pagina's: 416
ISBN: 9789022593431
Met dank aan uitgeverij Boekerij voor het toesturen van een recensie-exemplaar. Dit heeft mijn mening niet beïnvloed.
Comments